top of page

 

In the attempt to impose on the material (metals) and to control the handling processes (oxidations), I have ended up to reconcile with the techniques (engraving elements necessary for my aesthetic searches). In reconciliation with the techniques, I have arrived to a very personal result and created my own expression.

Many of the prints are realized by the method of etching on copper, zinc or iron plates. By switching acids on a single engraving I produce velvet black and several tone gradations. Often, after the first monochromatic printing, I over- paint my etchings with watercolors, a technique used on Medieval engravings and some Japanese woodcuts that I admire very much. Other times I apply the coloring in a single print. I use turpentine-soluble inks for deep engraving then I roll on the surface with water-soluble inks. In this way, the inks do not get confused and remain shiny.

 

Μέσα από την προσπάθεια να επιβληθώ στο υλικό (τα μέταλλα)  και να ελέγξω τις διαδικασίες επεξεργασίας (οξειδώσεις) κατέληξα να συμφιλιωθώ με τις τεχνικές (στοιχεία χαρακτικής απαραίτητα για τις αισθητικές μου αναζητήσεις) Έτσι έφτασα σ’ένα  αποτέλεσμα καθαρά προσωπικό, στη συμφιλίωση με την τεχνική και στη δημιουργία μιας προσωπικής μου γραφής.

Πολλά από τα χαρακτικά μου έργα έχουν πραγματοποιηθεί με τη μέθοδο της οξυγραφίας πάνω σε πλάκες χαλκού, τσίγκου ή σιδηρολαμαρίνας.  Με εναλλαγή οξέων αποδίδω, με μια μόνο χάραξη, βελούδινα μαύρα και διαβαθμίσεις τόνων. Συχνά επιχρωματίζω τα χαλκογραφικά μου έργα μετά από το πρώτο μονοχρωματικό μου τύπωμα με ακουαρέλα, τεχνική των Μεσαιωνικών χαρακτικών έργων και ορισμένων Γιαπωνέζικων Ξυλογραφιών που θαυμάζω πολύ.

Άλλες φορές τον χρωματισμό τον πετυχαίνω με ένα  τύπωμα. Χρησιμοποιώ για τη χάραξη σε βάθος μελάνια νεφτιού και στη συνέχεια με τη χρήση ρολού περνώ την επιφάνεια του τσίγκου με μελάνια υδατοδιαλυτά. Με αυτή τη μέθοδο τα μελάνια δεν μπερδεύονται και παραμένουν λαμπερά.

 

 

 

bottom of page